Новости района Архив

Родным, любімым, клапатлівым матулям прысвячаўся тэатралізаваны канцэрт, які з аншлагам прайшоў 14 кастрычніка ў раённым Доме культуры па вуліцы Станкевіча.

Для іх, нашых мілых і адзіных, гучалі з раённай сцэны самыя цёплыя словы падзякі за ласку і дабрыню, пяшчотныя прызнанні ў любові. І, паверце, яны сагравалі сэрцы маці больш, чым ласкавае сонейка, якое шчодра свяціла ў той дзень.

Распачаў мерапрыемства міні-парад з прыгожай назвай «Двайное шчасце»: пад апладысменты гледачоў вядучая Алена Слядзеўская запрасіла на сцэну жанчын-блізнят, якія ўжо сталі мамамі, і мам, якія гадуюць блізнят. Героямі незвычайнага шэсця і бліц-апытання сталі Ала Сініца і Жанна Палачаніна, Вера Бузанава і Надзея Худзіна, Марыя Казімерская з сыночкамі Мікітам і Максімам, Жанна Варабей з дачушкамі Насцяй і Надзяй, Ірына Шаўрына і яе блізняты Каця і Света, Таццяна Вежан з дочкамі Ангелінай і Анжалікай.

Напярэдадні Дня маці ў Віцебскім аблвыканкаме адбыўся ўрачысты прыём, на якім 12 прадстаўніц вобласці былі ўзнагароджаны ордэнам Маці, 25 — прэміямі імя Героя Савецкага Саюза Зінаіды Тусналобавай-Марчанка. Сярод лаўрэатаў і галоўны рэдактар тэлеканала «Паставы-ТБ» Юлія Лазікевіч.

— Словамі не перадаць тое, што адчувала на прыёме падчас атрымання з рук намесніка старшыні аблвыканкама Уладзіміра Пеніна прэміі, — расказвала Юлія. — Мець не адно дзіця — мая мара з маленства. Яна ажыццявілася: іх у мяне трое — дзве дачушкі і сынок. Гэта нястомная штодзённая праца і вялікае шчасце з засмучэннямі і радасцямі, няўдачамі і поспехамі. Найвышэйшая ўзнагарода за мацярынскую любоў — пяшчотныя абдымкі і пацалункі дзетак. Бязмежна рада, што жыву ў Беларусі, дзе сем’ям і дзецям удзяляецца пастаянная ўвага з боку Прэзідэнта, урада, органаў мясцовай улады.

Нагрудным знакам «Выдатнік адукацыі» ўзнагароджаны настаўнік геаграфіі і астраноміі Пастаўскай гімназіі Ігар Міхайлавіч Пракаповіч.

Высокую дзяржаўную адзнаку педагог атрымаў з рук міністра адукацыі Рэспублікі Беларусь Ігара Карпенкі на ўрачыстым сходзе, які праходзіў у Палацы Незалежнасці ў Мінску. А вярнуўшыся ў Паставы, прымаў віншаванні ад калег.

Імя Ігара Міхайлавіча вядома не толькі ў раёне, але і ў рэспубліцы. Шырокая сфера яго інтарэсаў — літаратура, геаграфія, педагогіка, гісторыя, тапаніміка, краязнаўства. Ён аўтар шматлікіх краязнаўчых і паэтычных выданняў. Распрацаваў вучэбна-метадычны комплекс па краязнаўстве Пастаўшчыны, які выкарыстоўваецца настаўнікамі раёна пры правядзенні факультатыўных заняткаў. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі, вучонага савета Беларускага геаграфічнага таварыства, член-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі арганізацыйных і кіраўніцкіх навук, лаўрэат літаратурнай прэміі імя У. Караткевіча і ганаровага звання «Чалавек года Віцебшчыны».

Крануць душу гледача. Такую мэту ставіць перад сабой калектыў Цэнтра культуры і народнай творчасці Пастаўскага раёна.

А ці атрымалася гэта зрабіць, зразумець вельмі проста. І гэта не апладысменты і не воклічы «біс!» ці «брава!», як можа падацца многім, а слёзы на вачах альбо, наадварот, радасныя іскрынкі ў іх. І я цалкам згодная з высновамі культработнікаў. Часта бываю на разнастайных мерапрыемствах, заўжды імкнуся не толькі ўбачыць «соль», прааналізаваць дзеі і падзеі, але і атрымліваю асалоду ад іх, дзесьці суперажываю. Даўно заўважыла, што часта апладысменты дораць не толькі яскравым нумарам і таленавітым выканаўцам, але і проста знаёмым артыстам. Можа, таму заўжды з задавальненнем назіраю, як гледачы падпяваюць, падтанцоўваюць, выкрыкваюць адказы на пытанні віктарын, смяюцца, употай выціраюць слёзы.

У цяперашнім складзе Цэнтр культуры і народнай творчасці існуе са студзеня 2014-га. Менаві­та тады ён аб’яднаў у адно цэлае метадычны цэнтр былога аддзела культуры райвыканкама, Дом рамёстваў «Стары млын», сельскія клубы і Дамы культуры, кіна­відэазалу.

Восеньскі кірмаш прайшоў у мінулую нядзелю на рынку райспажыўтаварыства.

Да пачатку афіцыйнага адкрыцця заставалася дзесьці гадзіна, а многія з капустай, бульбай, зернем, рыбай ужо вярталіся да свайго аўтатранспарту. Жыхары прылеглых вуліц для транспарціроўкі набытага выкарысталі цялежкі. Яны былі загружаны ў асноўным збожжам. Многія прадаўцы з сельскагаспадарчай прадукцыяй, вырашчанай на сваіх прысядзібных участках, размясціліся ўздоўж вуліцы Кастрычніцкай.

На рыначнай плошчы здалёк прыцягвала ўвагу аформленая восеньскімі кветкамі, яркімі шарамі і шыльдай аўтамашына ААТ “Навасёлкі-Лучай”. Загадчыца Лукашоўскага клуба Людміла Мелец з двума музыкантамі весяліла тых, хто прыглядаўся да тавару. А прапаноўвалі тут азімую пшаніцу “ядвіся”, ячмень “ладны”, бульбу “скарб”, кукурузу і салёнае сала. Да кузава машыны была прымацавана таб­лічка з характарыстыкай кожнага віду, дзе ўказваліся тэрміны паспявання, сярэдняя ўраджайнасць, ступень успрымальнасці хвароб, смакавыя і пажыўныя якасці.

Пра шчасце – паэтычным словам

Самая памятная вераснёўская падзея для выпускніка Андронаўскай базавай школы, а зараз дзесяцікласніка СШ №3 Клімента Гінько (на здымку) — удзел ва ўрачыстасці, якая адбылася ў Нацыянальнай бібліятэцы ў сталіцы краіны. Ён быў запрошаны на яе як пераможца раённага этапа рэспубліканскага паэтычнага конкурсу «Шчасце — жыць у мірнай краіне». А ўсю дэлегацыю Віцебскай вобласці прадстаўлялі 25 навучэнцаў устаноў адукацыі рэгіёна.

— Найперш для нас бы­ла арганізавана экскурсія па Нацыянальнай бібліятэцы, — дзяліўся ўражаннямі Клімент. — Мы ўбачылі канферэнц- і чытальныя залы, першы друкарскі станок. А якая захапляльная панарама адкрылася вачам з вышыні 22-га паверха бібліятэкі! Ну а самы хвалюючы момант — узнагароджанне пераможцаў конкурсу. Старшыня праўлення ГА «Беларускі фонд міру», дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Максім Місько падкрэсліў, што выбраць самых адораных было складана, але іх заўважылі і адзначылі.