«Дзякуй» - самая вялікая ўзнагарода

За апошнія некалькі гадоў у Пастаўскую ЦРБ працаўладкаваліся 7 лекараў. Гэта і інтэрны, і маладыя спецыялісты, і дактары, якія ўжо адбыліся, пераехаўшыя ў наш горад пасля абавязковай адпрацоўкі.

Нядаўна штат райбальніцы папоўніўся сямейнай парай Андрушкевічаў. Яраслаў - хірург, яго жонка - фтызіятр. Цяпер Надзея знаходзіцца ў адпачынку па доглядзе за паўтарагадовымі дзеткамі, а зусім хутка ў сям'і з'явіцца яшчэ адзін малыш. Яраслаў да сваіх абавязкаў прыступіў у чэрвені. Увосень на час водпуску замяняў загадчыка хірургічнага аддзялення стацыянара. Якраз у той час і адбылася наша гутарка.

— Ці ёсць тэмпературныя? Скаргі? — увайшоўшы ў аддзяленне, пытаецца Яраслаў Іванавіч у дзяжурнай на пасадзе медсястры. Выслухаўшы адказ, накіроўваецца ў ардынатарскую. І пакуль я размяшчаюся ў кабінеце, ён, каб не губляць ні хвіліны, вывучае ляжачыя на стале вынікі аналізаў.

— Я скончыў Гродзенскі медуніверсітэт, жонка - Віцебскі, - пачаў апавяданне Яраслаў Андрушкевіч. — А пазнаёміліся мы ў Крычаве, куды абодвух накіравалі па размеркаванні. Калі шчыра, не вельмі падабаўся горад, ды і заробак не зусім задавальняў. Сталі думаць пра пераезд, вывучаць сайт вакансій. Паставы былі адзіным горадам, дзе патрабаваліся лекары нашых спецыяльнасцяў. Тут прыгожыя месцы, добразычлівыя людзі, добры калектыў. Не менш важнае і жыллёвае пытанне, таму вельмі радуемся арэнднай кватэры, якую па хадайніцтве кіраўніцтва медустановы вылучыў райвыканкам. Праўда, за бясконцымі дзяжурствамі ў стацыянары і на даму, працоўнымі зменамі ў ёй абжыўся пакуль не так добра, як у ардынатарскай (усміхаецца — аўт.).

З гумарам Яраслаў казаў і пра выбар прафесіі, маўляў, яго дзядуля-жартаўнік пастараўся: з-за дрэннага почырку ўвесь час называў унука доктарам. Як у ваду глядзеў...

— З тым, што буду паступаць у мед, вызначыўся ў 10 класе, - успамінаў. - Калі казаць пра выбар спецыялізацыі, то некаторыя ваганні падчас вучобы ўсё ж былі. Нават субардынатуру на 6 курсе праходзіў па тэрапеўтычным профілі. Усё вырашыла размеркаванне. На ім прызнаўся, што хачу быць хірургам. Камісія пайшла мне насустрач. Так што першыя практычныя навыкі па хірургіі я набыў падчас інтэрнатуры ў Магілёўскай абласной бальніцы.

Цяпер за Яраславам Іванавічам замацаваны 24 койкі ў стацыянары. Яго абавязкі - штодзённая дыягностыка, апрацоўка ран, лячэнне, аперацыі, якія часам доўжацца і па 5 гадзін. Па назіраннях доктара, асноўную масу хірургічных паталогій складаюць траўмы, прычым вельмі часта атрыманыя ў выніку алкагольнага ап'янення. Ніхто не адмяняў прабадных язваў, апендыцытаў і ўшчэмленых грыж. Цешыць, што з кожным годам іх становіцца ўсё менш. Затое зваротная тэндэнцыя назіраецца па колькасці захворванняў вострым панкрэатытам і халецыстытам. Яго павелічэнню, у тым ліку, садзейнічае няправільнае харчаванне.

Вераніка Філановіч, газета «Пастаскі край». Фота аўтара